می رسد روزی که مرگ عشق را باور کنی، می رسد روزی که تنها در کنار عکس من، نامه های کهنه ام را مو به مو از بر کنی.
همیشه ابرا می بارن اما همه عاشق ستاره ها میشن، مواظب باش چشمک ستاره، گریه ی ابرو از یادت نبره..
امشب شب آخره که مزاحم دلت شدم، خورشید فردا مال تو ببخش که عاشقت شدم، بدرقه لازم ندارم، خودم میرم عزیزترین، نذار بمونه زیر پا ، قلبمو بردار از زمین، دوستت دارم برای تو فقط یه حرف ساده بود، غافل از این که قلب من منتظر اشاره بود..
به یادت هستم بی هیچ بهانه ای، شاید دوست داشتن همین باشد.
اگه کسی تو چشات نگاه کرد و قلبت لرزید عجله نکن، چون ممکنه یه روز کاری با قلبت بکنه که چشات بلرزن..
وقتی قرار شد من بیقرار تو باشم، ناگهان تو تنها قرار زندگی ام شدی!..
عاشقی مقدور هر عیاش نیست، غم کشیدن کار هر نقاش نیست..
یه بار دیگه بگو آره ، نگو سخته چه دشواره، به پای قلب سرد تو، شدم مجنون و آواره..
گاهی خیال می کنم از من بریده ای، بهتر زمن برای دلت برگزیده ای، از من عبور می کنی و دم نمی زنی، تنها دلم خوش است که شاید ندیده ای..
در مهربانی همچون باران باش که در ترنمش "علف هرز" و "گل سرخ" یکیست..
بزرگترین متهم تاریخ کسی است که ندونه قلبش واسه کی میزنه . . .
جهان بی دوست زندان جان است / صفای زندگی با دوستان است . . .
بیا اینجا صداقت میفروشم / برای تو محبت میفروشم بیا بهر نگاهی از تو ای دوست / دلم را زیر قیمت به تو عاشق ترینم میفروشم . . .
گرچه ما را نکند دوست به پیامی شاد ، خاطر دوست عزیز است خدا یارش باد .
تو اگر میدانستی که چه زخمی دارد خنجر از دست رفیقان خوردن از من خسته نمی پرسیدی که چرا نتهائی . . .
شب شرابی خوردم و مستی مرا در بر گرفت / دوریت آمد به یادم هستی ام آتش گرفت . . .
همیشه مست و شیدری تو بودم / به فکر آرزو های تو بودم تموم آرزوهای منی ، کاش / یکی از آرزوهای تو بودم . . .
اگر اسم آدما رو بارزترین صفاتشون بذارن ٬ اسم منو چی میذاشتی !؟
صدای پای تو که میروی ، صدای پای مرگ که میآید . . .
اگر ماه بودی به صد ناز / شاید شبی بر لب بام من مینشستی . . .
ناز آن چشمی که سویش مال ماست / ناز آن دوستی که قلبش یاد ماست . . .
برای دیدن تو ، چشم میکند گدایی / به خدا که این گدایی ندهم به پادشاهی . . .
گرچه ما خوابیده اندر سایه ایم / در رفاقت تا قیامت پایه ایم . . .
یاس بوی مهربانی میدهد / عطر دوران جوانی میدهد یاس ها یاد آور پروانه اند / یاس ها زندگی بخش خانه اند . . .
ابر بارنده به دریا میگفت : من نبارم تو کجا دریائی ؟ دریا در دلش خنده کنان گفت : که ای ابر بارنده تو خودت از مایی . . .
مژه بر هم مزن ای دوست که بادم ببرد / چون سبک تر شده ام ، از پر کاهی ز غمت . .
از پنجره روزگار به درخت عمر که مینگرم / خوشتر از یاد عزیزان ثمری نیست . . .
من آن ابرم که میخواهد ببارد / دل تنگم هوتی گریه دارد دل تنگم غریب این در و دشت / نمیداند کجا سر میگذارد . . .
تا قاف ترین قله هستی سیمرغ ترین همسفرم باش من مرغ اسیر دریاچه نورم / تا پر بکشم سوی خدا ، بال و پرم باش . .
اگر عشق نبود چگونه عبور روزهای تلخ را تاب می آوردیم، به کدامین بهانه می گریستیم و می خندیدیم؟ آری! بی گمان پیش از این ها مرده بودیم، اگر عشق نبود..
نظرات شما عزیزان:
علي يگانه 
ساعت8:30---20 خرداد 1393
سلام خيلي عالي بود موفق باشي به مايه سري بزن
|